31 juli 2014 Naar New Orleans via de Laura Plantation
Omdat dit een B&B is hoort er natuurlijk een ontbijt bij. In het restaurant kunnen we kiezen uit 6 verschillende ontbijt menu’s. We kiezen gewoon voor scrambled eggs met sausage en het smaakt prima.
We rijden door Breaux Bridge dat wij overigens weinig vinden voorstellen en nemen de US 90 van Lafayette naar New Orleans. Na een paar km hebben we weer bijna een ongeluk. Eén of andere grote eikel rijdt zo de weg op waardoor Hanny weer een snelle uitwijk manoeuvre moet doen. Het scheelt weer niet veel.
Een eindje verder zijn we ineens in extase, we zien een Starbucks. En waarom zijn we in extase, omdat we vanaf Atlanta geen Starbucks meer hebben gezien. We halen een heerlijke koffie met iets erbij en genieten daarvan buiten op het terras. Julian neemt een frappucino.
Wat wel grappig is, is dat er aan een tafel naast ons 4 oudere mannen zitten die ons doen denken aan maffiosi. Verweerde koppen, zonnebril op maar ze praten gewoon over een bepaalde film die ze gezien hebben. We moeten er later wel om lachen.
Het uitzicht vanaf de highway is totaal niets aan. Even voorbij Morgan City slaan we af om richting Laura Plantation te gaan. We komen door allerlei dorpen met Franse namen zoals Thibodaux, Napoleonville en Paincourville. Mooie huizen wisselen elkaar af met vervallen en verlaten huizen. Niet echt spectaculair te noemen.
Uiteindelijk rijden we over de dijk langs de Mississippi waarbij je overigens niets ziet van de rivier. Vlakbij de Oak Alley Plantation is een parkeerplaats waar je bij de rivier kan komen. Er valt niet veel te zien , geen boten alleen maar een brede rivier. Even later zijn we bij de Laura Plantation waar we een leuke interessante rondleiding krijgen. Gids Bryan weet heel veel en is erg enthousiast en het klinkt absoluut niet als een opgedreunde riedel. Tijdens de rondleiding van maar liefst anderhalf uur horen we de geschiedenis van de vrouwen die op deze plantage de baas zijn geweest.
Hierna zijn we binnen een uur op ons adres in New Orleans, een appartement via Airbnb op Esplanade Avenue op 10 minuten lopen van het French Quarter. Gelukkig kunnen we de auto voor het huis parkeren.
We zitten in een zogenaamd Shotgun house, keuken, woonkamer slaapkamer. Als we het appartement betreden vragen wij ons af waar Julian moet slapen, er staat maar één bed en de sofa is geen slaapbank. Uiteindelijk brengt een telefoontje naar de eigenares uitkomst. Dit had nog wel wat voeten in aarde want met onze smartphones kunnen we niet bellen wegens geblokkeerd in het buitenland. Gelukkig heb ik nog een antieke Nokia bij me die eerst opgeladen moest worden. Afijn, in één van de kasten ligt een tweepersoons airmatras waar Julian op kan slapen.
We eten een hamburger bij Port of Call, ongeveer 500 meter verderop. Daarna lopen we naar Bourbon street waar het zeer gezellig is. In veel bars spelen bandjes en sommige klinken zeer aantrekkelijk. Maar ja we hebben een zoon van 16 bij ons en die komt nergens in. Iemand probeert Hanny een male striptent in te praten maar excuseert zich als hij merkt dat ik bij haar hoor. Je ziet hier werkelijk de meest vreemde figuren. Er is wel ontzettend veel politie op de been.
Als we terug naar huis lopen worden we aangesproken door een zwarte man die een heel verhaal houdt, maar uiteindelijk gewoon geld wil hebben voor benzine. Nou hij kan de pot op, we zeggen dat we geen cash bij ons hebben. Als we verder lopen roept hij nog dat hij ons niet gelooft en dat het komt omdat hij ‘black’ is.
De rest van de avond zitten we lekker op ons balkon waarbij ik niet in de gaten heb dat ik word lek geprikt. Dat merk ik pas de volgende dag.