23 juli 2014 Eerst Rainbow Falls, dan naar Atlanta
Na het ontbijt in het hotel gaan we vandaag op weg naar Atlanta. Maar eerst nog een waterval bekijken. We volgen de 64 vanaf Brevard en slaan af naar de 281 en zien al gauw het bord Gorges State park. Dit park rijden we helemaal door tot we op een parkeerplaats komen. Hier begint de wandeling naar de Rainbow Falls. Het eerste stuk tot aan de rivier lopen we constant naar beneden dus zijn we bang dat de terugweg zwaar wordt.
Langs de Horsepasture rivier loopt een goed begaanbaar pad naar de waterval, volgens mij nog geen halve mijl. Het voordeel van deze waterval is dat je deze van alle kanten kunt bekijken.
Julian en ik dalen af over een glibberig pad om de waterval vanaf de voorkant en vanaf de bodem te bekijken. Dit Is heel goed te doen en niet gevaarlijk. De grote rotsen zijn ook helemaal niet glad.
Vervolgens lopen we via het pad naar boven om de waterval van de bovenkant te bekijken. Ook hier kun je zonder problemen op de grote rotsen lopen en de waterval naar beneden zien kletteren.
Vanaf hier zie je in de verte nog een waterval, nl de Turtleback Falls. We volgen het pad om ook deze waterval te bekijken. Dit is een waterval waar je vanaf kunt glijden. We sporen Julian aan om dat te doen maar hij heeft daar geen zin in. Een paar andere mensen doen dat wel en dat is een mooi gezicht.
Op de terugweg stoppen we nog even bij een mooi punt aan de rivier waar we even lekker op een rots gaan zitten met uitzicht op een kleine cascade.
De terugweg valt eigenlijk heel erg mee. Dit was tot nu toe de mooiste waterval of eigenlijk de mooiste plek, echt schitterende natuur hier.
We rijden de weg verder af en willen nog even kijken bij de Whitewater Falls net over de grens in South Carolina. Dit is de hoogste waterval ten oosten van de Rocky Mountains. Hoe het mogelijk is weten we niet maar we missen hem. Blijkbaar een bord over het hoofd gezien. We gaan ook niet zoeken, we hebben ook wel genoeg watervallen gezien. We gaan op weg naar Atlanta over een scenic byway. Tenminste volgens de kaart maar wij zien niet wat er scenic aan is. Gewoon geen bal aan. Via deze weg komen we uit op de gigantisch drukke interstate naar Atlanta.
Het is nog wel even zoeken naar het Melia hotel dat we ook via priceline hebben geboekt.
We zijn op de plek waar het hotel moet zijn volgens de uitgeprinte bevestiging maar we zien het niet.
Wat blijkt, het Melia hotel is twee weken geleden overgenomen door het Crown Plaza hotel. We checken in en geven de auto mee aan iemand van Valet Parking. Is wel erg duur, 30 dollar per nacht.
We eten ’s avonds erg lekker bij het Italiaans restaurant Baraonda, op loopafstand van ons hotel.