Home » Amerika » USA 2025 week 2
Category:

USA 2025 week 2

28-06-2025 Oglesby – Michigan City (IN)

by admin

28-06-2025 Oglesby – Michigan City (IN)

Na het ontbijt van het hotel gaan we eerst naar Ottawa, een mooi stadje met geschiedenis. We parkeren de auto bij het Washington Square park en fotograferen de standbeelden van Abraham Lincoln en Stephen Douglas die hier op 21 augustus 1858 de eerste van een serie van 7 debatten hielden. Ongeveer tienduizend mensen kwamen luisteren naar de discussies over slavernij in Amerika. In de buurt zijn een aantal mooie murals te vinden die te maken hebben met deze geschiedenis. Toevallig is er een farmers markt waar we even over heen lopen maar die weinig voorstelt.  We lopen nog een rondje om het park met daarom heen een aantal mooie oude gebouwen en gaan dan verder richting Michigan City. Achteraf vind ik het jammer dat we niet in Ottawa hebben overnacht.

Het is vreselijk druk op deze route en we staan zelfs in de file. Om een uur of één zijn we bij de Lighthouse Place Premium Outlets waar we de hele middag doorbrengen. Gelukkig is het in de winkels lekker koel want je loopt wel steeds buiten als je van de ene naar de andere winkel gaat en het is erg warm.
Ondertussen krijg ik een mail via Booking.com van het motel waar we vandaag logeren, Al & Sally’s motel. We hebben kamernummer 17 en de inlogcode staat er ook in, zo weten we dat ook weer. Om een uur of zes gaan we die kant op en wat meteen opvalt als je door Michigan City rijdt is de enorme koeltoren die je al van ver kunt zien. Hanny denkt dat het een kerncentrale is. Ik moet daar wel een beetje om lachen maar achteraf was die gedachte zo gek nog niet want de koeltorens bij een echte kerncentrale zien er net zo uit. Hier gaat het om een gewone elektriciteitscentrale.
De kamer die we hebben gekregen is ruim en ziet er prima uit.
We eten bij een Vietnamees restaurant, weer eens iets anders, maar het valt wel een beetje tegen als je af gaat op de recensies.

Op de terugweg zien we dat er een mooie zonsondergang is en besluiten last minute naar het strand en de vuurtoren te rijden. Gelukkig kunnen we de auto parkeren want het is hartstikke druk. We lopen over de pier richting vuurtoren, de enige nog werkende vuurtoren in Indiana, en maken veel foto’s. De lucht kleurt helemaal rood, echt supermooi. Als het echt donker wordt gaan we maar eens naar ons motel, op het strand is het dan nog steeds erg druk.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

29-06-2025 Michigan City – Manistee (MI)

by admin

29-06-2025 Michigan City – Manistee (MI)

We ontbijten vandaag bij een IHOP en dat is lang geleden dat we daar geweest zijn. Het smaakt prima.
De eerste tussenstop vandaag is in St Joseph om de vuurtoren te bekijken. Nu had ik gedacht dat de weg vlak langs het meer zou lopen, beetje domme gedachte, want dat is bijna nergens het geval en hier dus ook niet. Af en toe een glimp en dat is het wel. Wel veel kasten van huizen of bomen die het zicht belemmeren.
In St Joseph lopen we naar de vuurtoren, maken een paar foto’s en gaan meteen verder richting Holland.

Daar gaan we op zoek naar Windmill Island Gardens, een park met de enige authentieke Nederlandse windmolen die in Amerika in bedrijf is en nog steeds tarwe tot meel maalt.
Verder is er een origineel draaiorgel aangeboden door de gemeente Amsterdam, een ouderwetse draaimolen met handgeschilderde paarden en andere dieren en uiteraard zoals in ieder park in Amerika, een giftshop.

De intree is 13 dollar p.p. en zodra we binnen zijn worden we verwelkomd door een gastvrouw die aan iedere toerist enthousiast vertelt wat er zoal te zien is en hoe je het beste kan lopen door het park.
Het draaiorgel is de eerste ‘attractie’ waar we een tijdje blijven luisteren naar een zeer enthousiaste vrouw die vertelt over het orgel, waar het vandaan komt en dat er vroeger gedanst werd op deze muziek. Nou hebben wij dat nooit meegemaakt, maar ik heb het opgezocht, het klopt inderdaad dat er vroeger op deze muziek werd gedanst in danszalen en op kermissen e.d.  Als de muziek wordt gestart haken wij af.
We lopen in de richting van “de Zwaan” de 250 jaar oude molen, in Nederland gedemonteerd en in Amerika weer in elkaar gezet. Helaas wappert er wel een Amerikaanse vlag op de molen, vinden we een beetje jammer. Natuurlijk hebben ze daar één of andere vage verklaring voor als we er een opmerking over maken.
Nou zijn wij in Nederland nog nooit in een molen geweest dus nu we hier toch zijn… En ik moet zeggen, het was heel interessant om te zien hoe een molen werkt, het verhaal achter de molen etc, heel enthousiast verteld door de medewerkers. Grappig is dat andere (Amerikaanse) toeristen het leuk vinden dat er een paar toeristen uit het land van de molen aanwezig zijn.

Er zijn ook nog Friese paarden te bewonderen maar dat slaan we over. We kijken nog wel even in de onvermijdelijke giftshop met stroopwafels, molentjes Goudse kaas etc. 

Bij Lemonjello’s Coffee in Holland halen we een kop koffie en een banaan! We gaan op weg naar Manistee met onderweg nog een bezoek aan Little Sable Point Lighthouse. Om een uur of zeven zijn we bij het Super8 motel, het goedkoopste motel van deze vakantie. Tijdens het inchecken zit de vrouw achter de balie schaamteloos te gapen wat niet erg professioneel over komt.
We eten bij de Salty Heifer, waar het eten niet slecht is maar het is er steenkoud en er is bijna niemand, dus gezellig is het daar niet.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

30-06-2025 Manistee – Petoskey

by admin

30-06-2025 Manistee – Petoskey

Bij het Super8 motel boek je een kamer inclusief ontbijt. Als we ’s morgens de ‘eetzaal’ binnen lopen zoeken we naar brood, eieren etc, maar er is gewoon niets alleen een paar muffins.Als we navraag doen bij degene achter de balie zegt hij dat het een continental breakfast is. Het is gewoon een lachertje. Gelukkig is vlakbij Diner 31 waar we heerlijk ontbijten.
We gaan op weg naar Frankfurt om de North Pier Lighthouse te bekijken. We hebben niet veel zin om over de pier naar de vuurtoren te lopen dus maken we een paar foto’s van afstand. We gaan verder naar Point Betsie Lighthouse een paar km. verderop. We verbazen ons over de enorme drukte bij deze vuurtoren. Het leuke is dat tot nu toe alle vuurtorens verschillend zijn. Deze vuurtoren uit 1858 staat in een duinlandschap. We lopen rond op het terrein, terwijl het licht begint te regenen, en maken een aantal foto’s.

Via highway 22 rijden we naar het dorpje Empire waar we de Empire Bluff Trail gaan lopen, een korte wandeling van 2,4 km heen en terug. De makkeliijke wandeling met een paar kleine klimmetjes eindigt op een zgn. Bluff waar je een mooi uitzicht hebt op Lake Michigan en de Sleeping Bear Dunes in de verte. We pikken ook nog even het Robert H. Manning Memorial Lighthouse mee dat een eindje verder net buiten Empire te vinden is.

Hierna rijden we via de Pierce Stocking Scenic Drive naar de Sleeping Bear Dunes National Lakeshore. Met onze America the Beaufiful pas van vorig jaar die nog geldig is mogen we naar binnen. We krijgen een kaartje waar 11 stops op staan en drie daarvan zijn het populairst.
De eerste stop is eigenlijk de 13-foot-six-inch covered bridge, maar voor we het in de gaten hebben zijn we er al voorbij. Bij de volgende stop , een uitzicht over Glen Lake, is het erg druk maar wij vinden er niet veel aan en gaan gauw verder. De derde stop, the dune overlook is wel interessant, bovendien is er een stand, waar ze het één en ander vertellen en laten zien van invasieve exoten, planten of dieren die niet van nature hier voorkomen, maar door menselijk toedoen hier terecht zijn gekomen, zich snel verspreiden en een bedreiging vormen voor de lokale natuur. Erg interessant, we weten dat dit in Nederland voorkomt maar staan er niet bij stil dat dit fenomeen ook in andere landen speelt.
Na een aantal voor ons nietszeggende stops komen we aan op de parkeerplaats van de Sleeping Bear overlook, de stop waar het eigenlijk om gaat. De hoogte vanaf het meer is ongeveer 137 meter. Er staat een bord met de waarschuwing dat de reddingskosten 3000 dollar zijn als je helemaal naar beneden gaat en het niet lukt om weer boven te komen. Af en toe hangt hierboven een mist waardoor je het meer even niet meer ziet.
Ik daal af tot het punt waar je echt over de rand naar beneden kunt kijken. Jee wat een hoogte. Hanny komt hier ook heeeeel voorzichtig naar toe maar vindt het maar niets, te eng, ze gaat gauw weer naar boven. Het is hier enorm druk maar wel heel leuk.

We gaan het park uit en rijden door Glen Arbor. Dit lijkt wel een leuk dorp maar we hebben eigenlijk geen tijd om hier rond te kijken. In Traverse city halen we een kop koffie, we tanken en rijden over de mooie 31 North richting Petoskey met aan de linkerkant Grand Traverse Bay en aan de rechterkant diverse meren zoals Long Lake. De stadjes waar we doorheen rijden, zoals Charlevoix, zien er allemaal keurig uit.
We checken in bij het Apple Tree hotel en eten ’s avonds erg lekker bij South Woods pub & grill.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

01-07-2025 Petoskey – Munising

by admin

01-07-2025 Petoskey – Munising

De eerste stop vandaag is de Mackinac Bridge, één van de langste bruggen in de USA. Op goed geluk rijden we naar het water en vinden een mooie plek om een paar foto’s te maken. We zijn al weer op weg naar de interstate als we dicht bij de brug een plek zien waar je zo te zien een nog beter zicht op de brug hebt. We rijden die kant op en komen terecht op de parkeerplaats van het mooie Old Mackinac Point Lighthouse. Vroeger een belangrijk baken voor passerende schepen in the Straits of Mackinac tegenwoordig een museum.
Vanaf het strand heb je hier een prachtig uitzicht op de brug.

We gaan verder, rijden over de brug en betalen 4 dollar toll. Hierna via de ontzettend saaie highway M-123 met aan beide zijden dichte begroeiing en bomen. We rijden door het dorpje Paradise waar de afslag is naar Tahquamenon Falls State Park maar wij rijden eerst nog 10 mijl door naar Whitefish Point in het uiterste noordoosten van the Upper Peninsula van Michigan. Hier bevindt zich het z.g.n. Shipwreck museum dat ons heel interessant lijkt, bovendien staat hier de oudste nog werkende vuurtoren van Lake Superior en uiteraard is ook hier een giftshop. Hier gaan we als eerste naartoe omdat je hier ook de tickets voor het museum moet kopen.  We kopen een paar leuke souvenirs en als we die afrekenen bij de kassa worden we geholpen door een ontzettend enthousiaste en vriendelijke mevrouw, die het geweldig vind dat we haar staat komen bekijken. Nou klinkt dat overdreven maar zo komt dat niet over.

Hierna naar het museum dat gaat over allerlei scheepsrampen die allemaal plaatsvonden in de buurt van Whitefish Point. Indrukwekkend als je de bijbehorende verhalen leest. De bekendste scheepsramp op Lake Superior is de ramp met de SS Edmund Fitzgerald. Dit schip zonk op 10 november 1975 in een hevige storm waarbij alle 29 bemanningsleden om het leven kwamen. Over deze ramp is een film gemaakt en dan in het bijzonder over het naar boven halen van The Bell in 1995. Deze Bell wordt nu permanent tentoongesteld in het Shipwreck museum.
De originele bel op het scheepswrak werd vervangen door een replica waarin de namen van de 29 omgekomen bemanningsleden zijn gegraveerd.We bekijken de film die iedere 20 minuten wordt vertoond.We maken nog een foto van de niet erg fotogenieke vuurtoren en gaan op weg naar Tahquamenon Falls State Park.

We halen een broodje in Paradise en vanaf hier is het nog een paar km. naar de ingang van het park. Nou waren wij van plan om alleen naar de Upper Falls te gaan maar voor we er erg in hebben staan we in de rij voor het Lower Falls gedeelte. En eenmaal in de rij kun je niet meer terug. Nou ja pakken we die ook even mee, en ze zijn mooi. Tenminste de waterval op zich stelt niet heel veel voor maar het totale plaatje van de omgeving is erg mooi.Vervolgens naar de Upper Falls een paar km. verderop en die zijn groot en indrukwekkend.  Vooral de kleur van het water maakt deze watervallen speciaal.De rest van de route naar Munising is vrij saai en valt niet veel over te melden. We checken in bij het Boarders Inn & Suites by Cobblestone hotel.

We rijden even naar het dorp om te kijken waar we morgen moeten zijn voor de cruise langs de Pictured Rocks National Seashore en halen een hot dog en een milkshake bij de Dairy Queen. Maar w.t.f. de creditcard van Hanny wordt gedeclined. Ze heeft al een paar dagen problemen maar totnutoe ging het steeds goed. Hanny belt met de ING waar ze je rustig een halfuur in de wacht zetten terwijl ze weten dat we vanuit Amerika bellen. Dat de Creditcard geblokkeerd is heeft te maken met het feit dat de computer bij ING iets verdacht vindt terwijl Hanny alleen betalingen heeft verricht bij een paar hotels en restaurants. Er is zelfs al een nieuwe creditcard naar ons huisadres gestuurd.

Uiteindelijk beloven ze dat de creditcard gedeblokkeerd wordt totdat we weer thuis zijn. Als we de volgende dag betalen met deze creditcard wordt de kaart nog steeds ‘declined’. We bellen maar niet meer want dat heeft inmiddels meer dan 100 euro gekost. Gelukkig werkt mijn creditcard nog wel, hopelijk blijft dat zo. Volgende keer maar een extra creditcard meenemen voor de zekerheid.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

02-07-2025 Munising (Pictured Rocks National Lakeshore)

by admin

02-07-2025 Munising (Pictured Rocks National Lakeshore)

Vandaag gaan we de Pictured Rocks National Lakeshore bekijken, een gebied met meren, watervallen, strand en kliffen langs Lake Superior. 

De Pictured Rocks gaan we vanavond bekijken tijden de zgn Spray Falls cruise. De Spray Falls is een waterval die over de rotsen in het meer klettert en die je alleen vanaf het meer kan zien.
We gaan eerst naar het visitor center om wat informatie te vragen over een aantal wandelingen. Helaas is de korte wandeling naar één van de mooiste watervallen, de Munising Falls afgesloten.
We beginnen met de wandeling naar Miners Falls, een vlakke wandeling van 2 km. heen en terug. De waterval is wel aardig alleen het sterft hier van de muggen. Snel een paar foto’s en wegwezen. Hierna naar Miners Castle, één van de bekendere rotsformaties. Vanaf het uitkijkpunt zie je maar een gedeelte van deze rotsformatie, vanavond vanaf de boot kunnen we deze rots in volle glorie zien. We kijken ook nog even op Miners Beach maar daar is verder niets bijzonders te zien.

We rijden verder op de H58, de weg die langs en door het gebied loopt. We stoppen even bij Superior Overlook, maar dat is gewoon een uitzicht op het meer. Vervolgens doen we de wandeling naar het Au Sable Lighthouse, een gemakkelijke wandeling over een pad direkt naast het meer van ongeveer 5 km. heen en terug. Tijdens deze wandeling krijgt Hanny een heel verdrietig bericht binnen via de mail. Eén van haar collega’s waar ze al 25 jaar mee werkt en die ze heel goed kent is overleden. Ze is hierdoor erg geraakt en behoorlijk van slag. Uiteraard is het moeilijk om dan van de wandeling te genieten. De vuurtoren is mooi, we lopen even rond en gaan terug naar de parkeerplaats. Voordat we terug gaan naar ons hotel rijden we nog even een paar km door op de H58 naar de Log Slide Scenic Overlook. Op deze historische plek lieten houthakkers vroeger hout naar beneden glijden. We rijden vervolgens in één ruk door naar ons hotel, even opfrissen en vervolgens naar de parkeerplaats van de cruiseboot.

Als ik nog even check hoe laat we vertrekken zie ik tot mijn schrik dat we niet om zeven uur maar om halfzeven al vertrekken. Het plan was om een uur vantevoren aanwezig te zijn om een goede plek aan boord te bemachtigen. Dat lukt nu niet meer want het is al halfzes. We eten een erg lekkere hamburger bij Eh! Burger. We zitten wel op hete kolen want wij vinden het natuurlijk veel te lang duren allemaal terwijl we eigenlijk helemaal niet lang hoeven te wachten.
Om zes uur zijn we bij de boot en daar zitten al aardig wat mensen dus de beste plekken zijn al weg waarschijnlijk. Uiteindelijk valt het allemaal nogal mee en kunnen we heel veel hopelijk mooie foto’s maken. Op de heenweg ga ik af en toe wel even staan om goed zicht te hebben maar dan komt er meteen een soort bewaker op mij af die zegt dat ik moet blijven zitten, wel op een vriendelijke manier. Maar deze cruise is zeer de moeite waard. Rotsen die we eerder vandaag vanaf land zagen zien er vanaf de boot heel wat indrukwekkender uit. En de ‘Pictured Rocks’ zie je vanaf land helemaal niet en die zijn echt prachtig. Het verste punt is bij de Spray Falls die we dus in het meer zien storten. Geen bijzondere waterval overigens maar wel leuk om te zien. Hier keren we en varen dezelfde weg terug en nu zitten wij aan de goede kant van de boot.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

03-07-2025 Munising – Washburn (Wi)

by admin

03-07-2025 Munising – Washburn (Wi)

Aangezien we het ontbijt in ons hotel niet veel vinden voorstellen gaan we ontbijten bij Earl E Byrds en dat bevalt prima.
Vandaag gaan we drie lokaties met één of meer watervallen bezoeken. De eerste is al na ongeveer 28 mijl en dat is in ieder geval de waterval met de mooiste naam namelijk de Laughing Whitefish Falls, een wandeling van 1 mijl heen en terug. We smeren ons goed in met deet en lopen in een kwartier over het makkelijk begaanbare pad naar de waterval. We moeten heel wat treden (137) naar beneden lopen om op het onderste platform te komen. Velen vinden dit de mooiste waterval van Michigan maar wij vinden het zicht op de waterval toch wat tegenvallen door de vele takken die er voor hangen. Die 137 treden moeten we uiteraard ook weer naar boven lopen maar sinds onze wandeling in Starved Rock State Park zijn we wel wat gewend.

Vervolgens 115 mijl over saaie wegen naar de Bond Falls. Deze watervallen en cascades zijn echt supermooi. Je zit hier eigenlijk in the middle of nowhere maar toch is het druk. Er loopt een smal pad met trappetjes langs de cascades en de watervallen, de grootste waterval is aan het eind. Als we die waterval op de foto willen zetten is er een irritant stel dat door de rivier aan het waden is om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen voor dé foto. Met de grootste moeite blijven ze overeind maar ik denk dat veel mensen stiekem hopen dat ze onderuit gaan. Wij wachten daar niet op en gaan terug naar de auto.

Na wat heen en weer rijden vinden we de juiste route en gaan we op weg naar Copper Falls State Park, een afstand van 96 mijl. In dit park is het vreemd genoeg helemaal niet druk, sterker nog er is bijna niemand te bekennen. We lopen de Doughboy Nature Trail, een wandeling van 1.7 mijl waarbij we de Bad River en een zijrivier de Tylers Forks, die door een kloof stromen, volgen en die via verschillende watervallen naar beneden storten. De eerste waterval die we tegenkomen is Brownstone Falls, wel mooi maar niet heel spectaculair. Via veel trappen komen we bij de Copper Falls, een combinatie van cascades en een erg mooie waterval. We lopen terug naar de parkeerplaats langs de rivier met daarin diverse mooie cascades.
De mooiste waterval van vandaag was Bond Falls.

Nog 40 mijl en dan zijn we in Washburn waar we inchecken bij de Washburn Inn. We krijgen een mooie kamer maar wel op de 2e etage en dat betekent koffers de trap op slepen want er is geen lift.
We besluiten om vanavond te eten bij The Fat Radish, vreemde naam maar het ziet er wel goed uit met mooie gerechten op de menukaart.
Als we binnen komen horen we al meteen dat driekwart van het menu niet beschikbaar is vanavond. We krijgen een menukaart te zien waarop een groot deel is afgeplakt. Tja, wat gaan we doen? Uiteindelijk  besluiten we toch om hier te eten en dat was een goede beslissing. We hebben heerlijk gegeten.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

04-07-2025 Washburn – Bayfield – Washburn

by admin

04-07-2025 Washburn – Bayfield – Washburn

We ontbijten bij Time Out waar je alleen cash kunt betalen dus moeten we eerst even naar de flappentap.  De porties zijn in dit restaurant zo groot dat we het lang niet op kunnen. We zien dat anderen een ontbijt ‘sharen’ dus dat kunnen wij morgen misschien ook doen.
Vandaag gaan we opnieuw een cruise doen vanuit Bayfield (Wi) en wel langs de Apostle Islands National Lakeshore bestaande uit 21 eilanden en een 19 km lange schilderachtige kustlijn langs Lake Superior.
We hebben de Grand Tour geboekt en die vertrekt om 12 uur. We willen om 11 uur aanwezig zijn om zeker te zijn van een goede plek aan boord.
Wat gaan we volgens de website zoal zien tijdens deze cruise?

Na de korte rit naar Bayfield vinden we met veel moeite een parkeerplaats. We lopen naar de cruise boot en sluiten aan in de nog niet al te lange rij. We hebben een leuk gesprek met mensen uit Wisconsin.
We hebben nu wel een goede plek aan boord, met twee stoelen naast de reling, maar het is uiteindelijk wel een lange zit van ongeveer 3 uur. Het is dat de kapitein veel vertelt over de verschillende eilanden anders zou het knap saai zijn. Van de meeste eilanden zie je eigenlijk alleen maar bomen en verder niets.

Op Hermit island zien we wat voorbeelden van brownstone, bruin zandsteen dat voornamelijk werd gebruikt voor de bouw van huizen. Mooi voorbeeld hiervan zijn de brownstone huizen in Brooklyn, New York.
Op Hermit Island bevonden zich een aantal steengroeven waaruit brownstone werd ontgonnen.

We zien twee vuurtorens, één op Raspberry island en één op Devils island. De vuurtoren op Raspberry Island is erg mooi. Verder verschillende  seastacks, ofwel zoals ze dat noemen, een brandingspilaar gevormd door erosie. We zien mooie Sea Caves en een oud opgeknapt viskamp. Het was niet slecht maar deze cruise kan wat ons betreft bij lange na niet tippen aan de Pictured Rocks cruise in Munising, maar de prijs is wel bijna hetzelfde.

Na de cruise rijden we naar Cornucopia en gaan we op zoek naar de trailhead van de Lost Creek Falls. Eigenlijk weten we al dat we geen tijd meer hebben voor deze wandeling maar we willen toch nog even ter plekke checken hoe lang die wandeling is. Blijkt dus 3.2 mijl heen en terug te zijn en dat vinden we te ver om nu nog aan te beginnen. Zonde want het is een erg mooie waterval in een pittoreske omgeving. Misschien dat we de wandeling morgenochtend kunnen doen. We gaan terug naar Washburn waar we gaan eten bij Harbor Table tegenover ons hotel. 

Het is vandaag 4 juli en dat betekent vuurwerkshows, maar niet in Washburn helaas.
Na het eten gaan we kijken naar het vuurwerk dat in Ashland de lucht in gaat. Dat is 10 mijl verderop aan de overkant van de baai. Voor de gelegenheid is een hele rij stoelen neergezet aan de rand van het grasveld tenminste dat denk ik. Misschien staan die stoelen er wel altijd.  Wij gaan er al om een uur of halfnegen zitten en op dat moment zijn we de enigen. Na ongeveer een uur wachten zien we eindelijk vuurpijlen de lucht in gaan in de verte. Zo te zien is het een mooie show maar de afstand is te groot.
We kunnen het redelijk goed zien en horen maar het is toch heel wat anders als je er vlakbij bent. Na een halfuur houden we het voor gezien, volgens mij is de show dan al voorbij maar je ziet her en der nog wel vuurpijlen.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail