Home » Amerika » USA 2024 Week 1
Category:

USA 2024 Week 1

30 augustus 2024 Amsterdam Las Vegas

by admin

30 Augustus 2024 Amsterdam Las Vegas

Om 10 voor negen zijn we op schiphol bij de bocht tussen vertrekhal 2 en 3. Iemand van Park ’n fly wacht ons al op en neemt een heel stel foto’s voor hij de auto meeneemt. We geven de sleutels af en wij gaan met onze bagage naar de vertrekhal om in te checken. Dat gaat tegenwoordig heel snel, zelf de boardingpassen uitprinten en vervolgens de koffers afgeven.
Het is overigens helemaal niet druk, binnen een paar minuten zijn we door de security. We halen een kop koffie en Julian koopt een slof sigaretten en dan is het al tijd om naar de gate te gaan. Boarden gaat vlot en even later begint het taxiën waar geen einde aan lijkt te komen.
Voor we opstijgen, komt de purser vertellen dat een derde van de stoelen niet is bezet en dat we na het opstijgen rustig ergens anders mogen gaan zitten. Hanny gaat meteen ergens anders zitten en dus hebben Julian en ik meer ruimte. Wel apart dat het vliegtuig zo’n slechte bezetting heeft .
De bediening door de KLM is overigens uitstekend, eten en drinken is prima verzorgd. Ik kijk 3 films en kom zo de lange vlucht van 10 uur en een kwartier aardig door.
Aan het eind van de vlucht, als de daling is ingezet zie ik uit het raam mooie rode rotsen en kort daarna Lake Mead. Ik had gehoopt om de de Strip vanuit het vliegtuig te zien maar helaas.

Binnen notime hebben we de koffers en zijn we door de douane. Buiten is het 40 graden en dat is wel even een muur waar je tegen aan loopt. Met de shuttlebus gaan we naar Hertz waar we een Buick Enclave krijgen toegewezen. Best een mooie auto, en met de derde rij plat hebben we een zee aan bagageruimte, maar deze auto is niet echt geschikt voor onverharde wegen. Overigens heeft deze auto 68000 mijl op de teller, vandaar waarschijnlijk de relatief lage prijs. Ook heeft de auto redelijk veel kleine beschadigingen. Zoals wel vaker hebben we veel moeite om de navigatie aan de gang te krijgen maar uiteindelijk lukt het en rijden we naar Harrah’s hotel en Casino. Eén van de weinige hotels op de strip, dat nog enigszins betaalbaar is in het weekend en op een goede plek zit. We zetten de auto in de parkeergarage, checken in en gaan vervolgens met de lift naar de 16e etage. De kamer is wel aardig maar het uitzicht is niet veel soeps.

Beneden halen we een hamburger en als Hanny wil betalen zit de vrouw achter de kassa te zeuren dat we 18% fooi moeten geven. Dat doen we dus niet, bij bestellingen aan de balie geven we geen fooi. We lopen nog even over de Linq promenade maar eigenlijk zijn we te moe om er van te genieten. Het is voor ons inmiddels de volgende morgen. We gaan naar de hotelkamer en liggen om negen uur in bed.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

31 augustus Las Vegas

by admin

31 Augustus Las Vegas

Vandaag gaan we shoppen, maar eerst gaan we ontbijten bij Eggscellent op 10 minuten rijden van ons hotel aan de Desert Inn Road. We hebben moeite om onze auto terug te vinden in de enorme parkeergarage en vervolgens hebben we weer problemen met de navigatie. Het lukt nu helemaal niet, Android Auto kan niet connecten met onze telefoons. Gelukkig heeft Hanny even later een helder moment, ze ziet een button met het woordje nav. Er blijkt dus gewoon navigatie in deze auto te zitten. Enig nadeel is dat deze navigatie niet up to date is zoals Google maps.
Het ontbijt bij Eggscellent is echt super goed. Leuk restaurant, vlotte bediening en erg lekker, zeer aan te bevelen.

Hierna naar een Walmart die een beetje op de route naar de outlet mall ligt. We zijn op zoek naar een campingstoel met parasol en die hebben we gauw gevonden. We slaan ook flink wat water in want dat zullen we nodig hebben de volgende dagen. Vervolgens naar de outlet mall die achter het vliegveld ligt. Zoals de laatste jaren gebruikelijk valt het aanbod tegen maar we slagen redelijk. Tussendoor halen we een heerlijke Frappucino bij de Starbucks en aan het eind van de dag eten we Koreaans op het Foodcourt.
Omdat onze dochter heeft gevraagd een bepaald souvenir in de coca cola store voor haar te kopen gaan we op zoek naar een parkeergarage daar in de buurt. Met veel moeite lukt dat en we vinden inderdaad het souvenir waar ze om gevraagd heeft. Hierna nog even naar de M&M store, daar zijn we al diverse keren geweest maar het blijft leuk. We kopen een zak m&m’s met peanutbutter, maken nog even een foto van Hotel New York New York en rijden terug naar de parkeergarage van ons hotel.

Vervolgens gaan we naar het casino van ons hotel. We kijken eerst een tijd met enig leedvermaak naar andere gokkers die binnen een mum van tijd honderden dollars verliezen. Dat gaat ons in ieder geval niet gebeuren, 50 dollar verliezen we maar we scoren wel een gratis drankje, overigens wel in een plastic beker. We gaan niet al te laat naar bed. Ondanks dat het één van de wat mindere hotels op de strip is zijn de bedden wel heel goed.

Vervolgens gaan we naar het casino van ons hotel. We kijken eerst een tijd met enig leedvermaak naar andere gokkers die binnen een mum van tijd honderden dollars verliezen. Dat gaat ons in ieder geval niet gebeuren, 50 dollar verliezen we maar we scoren wel een gratis drankje, overigens wel in een plastic beker.We gaan niet al te laat naar bed. Ondanks dat het één van de wat mindere hotels op de strip is zijn de bedden wel heel goed.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

1 september Las Vegas

by admin

1 september Las Vegas

Voor vandaag hebben we niets gepland. We besluiten om een aantal hotels te bekijken, o.a. het nieuwe Fontainebleau hotel. Wel lekker om met een temperatuur van rond de 40 graden zoveel mogelijk binnen te zijn.
We ontbijten wederom bij Eggscellent en het is weer heerlijk. Hierna rijden we eerst nog een keer naar de outlet mall omdat we iets moeten ruilen. Onderweg daar naar toe maken we nog iets aparts mee. We staan bij een stoplicht om linksaf te slaan waar we vrij lang moeten wachten. Naast ons staat een auto met één persoon en het lijkt wel of die persoon in slaap is gevallen of onwel is geworden. We kijken het even aan maar dan stapt Julian uit en tikt tegen het raam waarna de man wakker schrikt en dan gewoon weg rijdt ondertussen wel een gebaar makend naar ons. We gaan er maar vanuit dat dat was om ons te bedanken.
Bij de outlet mall zijn we snel klaar al probeert Hanny ons ervan te overtuigen dat ze toch nog even naar een bepaalde winkel wil maar daar trappen Julian en ik niet in. We rijden naar het Fontainebleau hotel waar we vier uur lang gratis in de parkeergarage mogen staan. De buitenkant van het hotel is eigenlijk behoorlijk saai vinden wij.
Dit hotel is in december 2023 geopend en ligt nog voorbij het Circus Circus hotel, te ver om te lopen dus vanaf zeg maar het midden van de strip.
Het hotel heeft niet een bepaald thema maar ziet er wel schitterend uit. Veel bloemen, kunst en een mooi casino. Zoals wel vaker hebben we moeite om de uitgang te vinden.

Dan naar het Cosmopolitan, waar we gewoon het volle pond (24 dollar) moeten betalen voor een paar uur parkeren. Via een walkway loop je vanaf het Cosmopolitan naar het Aria, door het Vdara en vervolgens naar het Bellagio. Hier komen we terecht in een soort binnentuin die er prachtig en kleurrijk uitziet en waar het enorm druk is, The Bellagio Concervatory & Botanical  Garden. We zijn wel vaker in het Bellagio geweest maar hebben dit gemist. We maken veel foto’s en gaan dan nog even naar het prachtige plafond in de lobby kijken. We lopen binnendoor naar de parkeergarage van het Cosmopolitan en rijden terug naar Harrah’s hotel.

Even relaxen op de kamer en dan is het alweer etenstijd. We eten bij een Applebees en vanaf daar rijden we naar het oude centrum. We parkeren voor 10 dollar en lopen naar Fremont street die we helemaal aflopen. Het is ontzettend druk maar wel heel gezellig en eigenlijk veel leuker dan de strip.
Af en toe zoeven de zipliners over ons heen, er zijn breakdancers bezig en er treden bandjes op en de Chippendales zijn ook weer aanwezig. Op een gegeven moment komen we bij een coverband die een nummer van Metallica spelen en dat klinkt heel lekker. En er is natuurlijk het enorme scherm waar allerlei beelden op worden vertoond waar je ook steeds naar kijkt, kortom we hebben een hele leuke avond. Ik heb het al eerder gezegd, een volgende keer zou ik hier graag een keer willen overnachten, bijvoorbeeld in het Golden Nugget.
Maar of die volgende keer er komt is twijfelachtig, dit is de negende keer dat we in Las Vegas zijn en we hebben het nu ook wel gezien, al hebben we dat al vaker gezegd. Maar ja soms is het handig om een route in Las Vegas te beginnen, dus wie weet.

We gaan terug naar Harrah’s en gaan nog even naar het casino waar we weer 50 dollar verspelen.
Morgen naar Cedar Breaks N.M.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

2 september Las Vegas La Verkin (Hurricane)

by admin

2 september Las Vegas La Verkin (Hurricane)

Vandaag gaan we naar Cedar Breaks National Monument waar we de Alpine Pond Trail willen lopen. De bedoeling was eigenlijk om naar Snow Canyon State Park te gaan bij St George maar het lijkt mij geen goed idee om daar met deze hitte midden op de dag te gaan wandelen. Dat gaan we dan morgenochtend doen vanuit onze accommodatie in La Verkin.
Uitchecken gaat vlot, we ontbijten nog een keer bij Eggcellent en halen nog wat boodschappen bij een supermarkt in de buurt en om een uur of tien rijden we.
Aangezien het een uur later is in Cedar Breaks verwachten we daar om een uur of twee te zijn. In Cedar city nemen we de UT14 die we 18 miles moeten volgen door een heel mooi berggebied. We klimmen naar een hoogte van 3000 meter en de temperatuur daalt naar 66 graden fahrenheit = 19 graden Celsius. Bij het visitor center kopen we een America the beautiful pass. Even voorbij het visitor center is het Point Supreme viewpoint waar we genieten van het mooie uitzicht. Cedar Breaks lijkt wel wat op Bryce N.P. of nee het lijkt heel erg op Bryce N.P. Het ziet eruit als een enorm amfitheater.
Vervolgens lopen we de Alpine Pond trail met mooie uitzichten op Cedar Breaks N.M. Door de hoogte is het toch wel een pittige wandeling waarbij je halverwege bij het meertje komt. Na het meertje is het even flink klimmen waarna het vervolgens weer vlak wordt. Leuke korte wandeling.

We gaan op weg naar La Verkin maar we hebben bijna geen benzine meer. We hopen maar dat we het halen tot Cedar city maar gelukkig is het voornamelijk afdalen en dat kost niet veel benzine. We tanken in Cedar city en na een uur rijden zijn we in La Verkin. Via email hebben we de toegangscode ontvangen en openen we de deur van ons appartement bij The Dwellings. Het ziet er in eerste instantie goed uit maar wel wat klein, eigenlijk niet veel groter dan een motelkamer. Wel met een mooi terras en een prachtig uitzicht. Er staat een groot tweepersoonsbed en een sofa waar je een bed van kan maken.
Wat wel raar is dat er maar drie handdoeken zijn en we zitten hier drie nachten. Er staat een grote koelkast op de kamer, een Keurig koffiemachine en een 1 pits kookplaat. Geen koekenpan maar wel andere pannen en een toaster. We kunnen dus wel een ontbijtje klaar maken.

Iets verderop zit de River Rock Roasting company waar we straks een pizza gaan eten en waar we morgenochtend gaan ontbijten.
De pizza  eten we lekker buiten op het terras van het restaurant en smaakt prima.
De rest van de avond zitten we op ons eigen terras waar we wel veel last hebben van vervelende vliegen.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

3 september La Verkin (Snow Canyon State Park)

by admin

3 september La Verkin (Snow Canyon State Park)

We staan om zeven uur op om zo vroeg mogelijk in Snow Canyon State Park te kunnen zijn. Eerst ontbijten we bij het naastgelegen restaurant en om een uur of 10 zijn we bij Snow Canyon S.P. We beginnen met de White Rocks Amphitheater trail een wandeling van 1.2 mile heen en terug. De parkeerplaats en trailhead bevindt zich ongeveer een halve mijl ten noorden van de Snow Canyon Drive/State Route 18 kruising.
Gelukkig is het nu nog lekker weer want er is totaal geen schaduw. Het is een gemakkelijke wandeling over een zandpad naar een heel mooi rotsgebied met witte rotsen die een soort amfitheater vormen. Julian en ik lopen over het makkelijk begaanbare zandsteen helemaal naar boven waar we uitzicht hebben op een canyon.
Als we terug lopen raken we aan de praat met iemand uit San Francisco waar we een leuk gesprek mee hebben.

We gaan nu het park in en rijden via de Snow Canyon drive bijna tot aan het eind van het park naar de parkeerplaats van Jenny’s canyon trail, een hele korte wandeling van een 0,5 mile heen en terug. Deze wandeling stelt natuurlijk niets voor maar voor ons wordt hij toch wel bijzonder. Eenmaal in de slotcanyon horen we een soort grommend geluid en gekras van nagels op steen, lijkt het. Wij denken meteen aan een poema. Julian neemt het geluid op en wil er naar toe lopen. En al kan ik het me eigenlijk niet voorstellen, ik vind het geen goed idee dat hij daar heen gaat. Stel dat daar echt een poema zit. We gaan terug naar de auto en zoeken op internet het geluid van een poema op en ja het lijkt inderdaad enigszins op het geluid dat we hoorden in de slotcanyon. We zullen het nooit weten.

De volgende wandeling die we gaan doen is de Petrified Dunes trail, ook een korte wandeling met aan het eind een schitterend uitzicht over een deel van het park. Ook leuk zijn een aantal potholes die gevuld zijn met water. Het is intussen zeer warm geworden waardoor we besluiten geen andere wandeling meer te doen.

In St George eten we een lekkere crèpe bij The Crepery en gaan vervolgens naar de Walmart in Hurricane waar we de nodige etenswaren en drinken inslaan. Vanwege de hoge temperaturen kopen we toch maar een koelbox die we straks in Denver achterlaten.
We gaan terug naar ons appartement om even te relaxen terwijl Julian gaat zwemmen in het werkelijk piepkleine zwembad. Zoals ik al schreef zijn er maar drie handdoeken en het vervelende is dat hier niemand van de staf aanwezig is. Als je iets wilt vragen moet je bellen, dus dat probeer ik maar ik kan niemand bereiken. Ik loop even naar het zwembad om bij Julian te kijken en daar zie ik een kast met handdoeken bestemd voor gasten die hier zwemmen. Ik neem er gewoon 6 mee, er is hier toch verder niemand, ook weer geregeld.
Nu hebben we een heel mooi terras maar daar schijnt de zon ’s middags vol op en er is geen parasol. Met een temperatuur van 35 graden is dat dus geen optie.

We eten ’s avonds bij het Main Street Café. Dit restaurant krijgt hele goede recensies maar wij vinden het niet geweldig. We eten buiten op het terras, maar ook hier hebben we heel veel last van vliegen.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

4 september La Verkin (Zion N.P.)

by admin

4 september La Verkin (Zion N.P.)

Na een zelfgemaakt ontbijtje gaan we op weg naar Zion N.P. Via de mooie Mount Carmel scenic byway zijn we om een uur of negen bij het park. We willen beginnen met de Zion Canyon overlook trail. Vlak na de tunnel is er een kleine parkeerplaats maar die staat vol en ook de parkeerplaats verderop staat vol. Niet onverwacht natuurlijk als er maar zo’n 10 of 12 auto’s op de parkeerplaats terecht kunnen.
Dan komen we op het idee om terug te gaan naar de eerste parkeerplaats en daar op een gehandicapten plek te gaan staan en te wachten op mensen die terugkomen van de trail. Dus we gaan die kant weer op, blijkt dat je niet linksaf mag slaan naar die parkeerplaats. Er zit dus niets anders op dan nog een keer heen en weer te gaan in de tunnel. Als we weer terug zijn is de parkeerplaats nog steeds vol behalve de parkeerplekken voor gehandicapten. Ik denk trouwens niet dat daar ooit iemand parkeert want deze trail is onmogelijk in een rolstoel, maar dat geldt natuurlijk voor heel veel wandelingen.
Afijn, we hoeven niet lang te wachten, meerdere wandelaars komen terug. De korte wandeling is goed te doen al zijn er een paar plekken zonder reling die Hanny eng vindt. Het uitzicht aan het eind is prachtig, de stand van de zon is gunstig plus een strakblauwe lucht. Natuurlijk zijn er weer een paar  mensen die gevaarlijk dicht bij de afgrond gaan zitten.

We gaan weer terug en willen nu de Many Pools trail gaan doen. De pools zijn met water gevulde potholes waarvan ik mooie foto’s heb gezien op internet. Helaas hebben we ze niet gevonden omdat we op de verkeerde plek hebben gezocht. Dat weet ik omdat ik tijdens het schrijven van dit verslag op internet zie dat deze trail ook beschreven wordt bij All Trails waarvan ik notabene de betaalde versie op mijn telefoon heb staan en je precies kunt zien waar de trail is. Dat heb ik dus niet goed voorbereid maar wie weet komen we hier nog een keer terug.
Tijdens de wandeling die we dus op de verkeerde plek hebben gedaan vinden we wel een aantal petroglyphs, dus dat was nog wel aardig.

We gaan naar het visitorcenter om de shuttlebus te nemen naar de Lower Emerald Trail . Eigenlijk is het gekkenwerk want het is 37 graden maar de bus zit helemaal vol. Als we naar de trailhead lopen zien we een bord met de mededeling dat de brug gesloten is en er dus geen trail access is. Nou lekker hoor, en we zijn niet de enigen die verrast zijn. We gaan maar weer terug naar het visitor center. Op de terugweg naar La Verkin brengen we nog een bezoekje aan Grafton een ghosttown waar bijna niets van over is op een schoolhouse/church en een gewoon woonhuis na. De mensen die hier vroeger gewoond hebben hadden wel een fantastisch uitzicht op de rotsformatie ‘The Watchman’. Er is ook nog een cemetary waar je heen kunt maar dat laten we voor wat het is.

We gaan op de terugweg meteen eten bij het Rooster Run Café in Hurricane waar we alle drie een lekkere hamburger eten.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail

5 september La Verkin Escalante

by admin

5 september La Verkin Escalante

We staan op tijd op, maken weer een lekker ontbijtje, zetten daarna de afwasmachine aan en laten het appartement netjes achter. Op zich een mooie accommodatie, maar zoals al beschreven wel met een aantal minpunten.
We gaan vandaag naar Escalante via Bryce N.P. en Willis Creek slotcanyon. We rijden de route via Zion N.P., dus weer door de tunnel en vervolgens de mooie route door de vallei. Omdat de zon gunstig staat stoppen we bij het Checkerboard Mesa viewpoint om een paar foto’s te maken.

Volgende stop is bij een restaurantje langs Highway 12 waar we koffie halen. Vervolgens naar Bryce Canyon N.P. Nou zijn we hier al meerdere keren geweest maar de laatste keer is al lang geleden. We willen niet al te lang blijven omdat we de wandeling naar Williscreek slotcanyon ook nog willen doen. We rijden naar het eind van de scenic drive en beginnen bij Rainbow point, één van de mooiste viewpoints vinden wij. Vervolgens Ponderosa point, Agua Canyon, Natural Bridge en als laatste Inspiration Point. Bij één van de viewpoints raken we in gesprek met een stel uit Nederland die voor het eerst in Amerika zijn. Bij Inspiration Point staat een foodtruck waar we een lekkere taco bestellen als lunch.

Al met al duurde dit bezoek aan Bryce langer dan gedacht dus gaan we als een speer naar Cannonville waar we op zoek gaan naar de Skutumpa road. Alleen de routebeschrijving die ik heb klopt niet en is onduidelijk. Ineens rijden we op de Cottonwood canyon road, waar we ook nog door een best wel diepe wash moeten waar onze auto eigenlijk helemaal niet geschikt voor is. Al snel hebben we door dat we helemaal fout zitten en moeten we dus weer door die wash. We houden ons hart vast, even diep ademhalen en daar gaan we. Het kraakt, we horen een naar geluid maar we zijn er door. We halen opgelucht adem.
We vragen ergens waar die Skutumpa road is en daar zijn we dus gewoon voorbij gereden. We rijden er nog wel naar toe maar het is te laat om die wandeling nog te doen. Kijken of we er morgen tijd voor hebben.
We gaan op weg naar Escalante en genieten van de geweldige uitzichten langs Highway 12, echt één van de mooiste wegen in Amerika. Het gekke is dat het op deze weg nooit erg druk is. Komt denk ik omdat er langs deze weg niet veel accommodatie is en dus niet in de reisgids routes voorkomt. Hopelijk blijft dat zo.
We checken in bij het Circle of Destination motel en eten in het bijbehorend restaurant.

0 comments
0 FacebookTwitterPinterestEmail