22 april Tucson – Phoenix – Tucson
Vandaag kunnen we het rustig aan doen. Eerst lekker uitslapen, rustig ontbijten en om een uur of 11 vertrekken naar Phoenix.
De kinderen landen pas vanavond om zeven uur dus hebben we de hele middag om te shoppen. Eerst gaan we naar de Premium Outlets in Chandler want daar komen we langs op weg naar Phoenix. We kijken in een paar winkels, maar alleen bij de Guess slagen we. Daarna door naar Glendale naar de Tanger outlet. Uiteindelijk hebben we niet eens zoveel tijd omdat we in Phoenix in de file staan omdat de weg naar Flagstaff is afgesloten. We gaan naar een paar van onze favoriete winkels maar vinden het aanbod niet veel soeps. We kopen hier niets.
Dan naar Sky Harbor international airport waar we tegenover aankomsthal 2 parkeren in de parkeergarage. We hadden via Whats App inmiddels al doorgekregen dat het bij de tussenlanding in Houston niet helemaal lekker was gegaan bij de douane.
Om zeven uur komen ze al aanlopen en dan horen we wat er is gebeurd in Houston. En ik vind het werkelijk schandalig hoe de kinderen zijn behandeld op dat vliegveld. Even ter informatie: Sander is de vriend van Larissa en heeft nog nooit gevlogen.
Hier het verslag van Larissa.
In Houston moeten Julian en ik apart van Sander door de douane. In het vliegtuig hebben we alle drie precies hetzelfde ingevuld op het papiertje: dat we brood met vleeswaren mee hebben. Tegen Julian en mij werd verteld dat we niet door mochten, maar dat we moesten wachten ergens op. Ik vroeg waarom we moesten wachten. Het enige wat hij zei, was: just wait. Sander mocht ondertussen wel door naar de bagagehal. Julian en ik werden apart genomen en we moesten wachten. We mochten niet bellen naar Sander. We wisten niet waar hij was en hij wist niet waar wij waren. En we wisten niet waarop we moesten wachten. Er werd ons helemaal niets verteld. Toen ik zei dat we onze vlucht gingen missen, zei ze: we’ll put you on another flight. En als ik naar Sander vroeg, zei ze dat dat ons probleem was. Ik was pis, maar dan ook pislink. Ik probeerde toch te bellen naar Sander om te vertellen dat we ergens apart moesten wachten, maar dat werd gauw afgekapt door de douane. Een figuur kwam naar ons toe om te vragen hoe onze koffers eruit zagen en hij haalde ze op. Ondertussen zat Sander dus alleen te wachten op onze bagage, die al was opgehaald. Alles werd gecontroleerd. Er werd ons nu eindelijk verteld dat het ging om de broodjes met worst, die we ondertussen allang op hadden. Alles voor niets dus. Na drie kwartier mochten we eindelijk door en konden het verhaal aan Sander vertellen. Nooit, nooit meer via Houston voor ons.
Als ze de bagage van de band hebben gehaald rijden we weer terug naar Tucson. De kinderen zijn over hun slaap heen dus zitten we nog de hele avond buiten op het terras. Pas om een uur of 12 gaan we maar eens naar bed.













