29 -08-2023 (Timanfaya National park)
Vandaag staan we redelijk vroeg op want we moeten om 9.15 uur in Yaiza zijn. Hier is het meeting point voor een wandeling die we gaan doen in het nationaal park. Deze wandeling heb ik een maand geleden online geboekt op de site van het nationaal park. De wandeling is gratis en er kunnen maximaal 8 mensen meedoen.We zijn ruim op tijd en langzaam druppelen de deelnemers binnen. Er is een Spaanstalige en een Engelstalige rondleiding. De gids controleert de gegevens en vervolgens stappen we in een busje en gaan we samen met 6 Fransen op weg naar het nationaal park.
We rijden een heel eind over een onverharde weg en stoppen op de plek waar de wandeling begint.
De gids vertelt dat dit gebied is ontstaan na een aantal vulkaan uitbarstingen rond 1730. Er zijn zo’n 25 vulkanen op het eiland en bij sommige is nog steeds sprake van vulkanische activiteit waardoor er dicht onder de oppervlakte een temperatuur van 100 tot 120 graden is.
We lopen over het pad waarbij je niet teveel om je heen moeten kijken anders ga je onderuit. We nemen een kijkje in een lavatube, en zien een eenzame palmboom in het lavalandschap. Deze palmboom dient als referentiepunt voor de verschillende eigenaren van de grond in dit gebied. Het is dan wel een nationaal park maar de grond heeft een eigenaar vertelt de gids. Verder hebben we tijdens de wandeling constant zicht op de diverse vulkanen.
Op een gegeven moment komen we de andere groep tegen die dezelfde route loopt als ons alleen vanaf een ander beginpunt. Ze hebben het zo georganiseerd dat wij met hun bus terugrijden naar Yaiza en zij met de bus van ons.
Vervolgens rijden we naar Los Hervederos, mooie kliffen waar het zeewater tegen de rotsen klettert. En wat is het hier druk, er zijn toch heel veel toeristen die niet de hele dag bij het zwembad liggen. Tussen de rotsen zijn wandelpaden en uitzichtplateaus aangebracht waardoor je een mooi zicht hebt op het zeewater dat tussen de rotsen door klotst.
Als we uitgekeken zijn gaan we op zoek naar het groene meer, een ander hoogtepunt op Lanzarote. Hiervoor rijden we naar El Golfo waar we de auto parkeren op de grote parkeerplaats die je tegen komt als je het dorpje inrijdt. Via een pad lopen we naar het uitzicht op het ‘Charco verde’, het groene meertje met daarnaast het zwarte lavastrand en de zee. De groene kleur onstaat door algen in het water van het meertje. Erg mooi.
We eten en drinken wat in restaurant Siroco met uitzicht op zee. Vervolgens gaan we op weg naar het nationaal park om de bustour te doen. Het was druk bij de kliffen maar hier is het helemaal een gekkenhuis. Ondanks de drukte kunnen we toch meteen mee met één van de bussen. En die rondrit is echt geweldig, wat een prachtig landschap. Hanny zit bij het raam en maakt veel foto’s.
Dat de grond hier nog steeds borrelt en gloeiend heet is wordt na de busrit gedemonstreerd. Er wordt hooi in een gat gegooid en dat vliegt meteen in brand en er wordt water in een gat gegoten dat er even later uitspuit, net als bij een geiser.
Op de terugweg kunnen we nog mooi de dromedarissen op de foto zetten waar we op de heenweg voorbij reden.
’s Avonds weer een lekker diner met dit keer o.a. sushi als één van de voorgerechten. Daarna relaxen in de pianobar met een leuk optreden van twee Zuid Afrikaanse zangeressen.
